Als je dacht dat Toyota's opwinding pas echt op gang kwam toen je je telefoon in de Yaris met Bluetooth kon verbinden, heb je het mis. De kantoren van Gazoo Racing hebben blijkbaar de deuren op slot gedaan, de telefoons uitgezet en iets bedacht dat niets met 'veilige keuze' te maken heeft. De Toyota GR GT is de spirituele opvolger van de LFA, maar deze keer schreeuwt hij niet, maar brult hij.
Laten we eerlijk zijn. Toyota is een merk dat je koopt met je verstand, niet met je hart. Je koopt het omdat je weet dat het over 20 jaar nog steeds bestaat, wanneer alle andere auto's zijn gerecycled tot blikjes. Maar zo nu en dan ontstaat er een "kortsluiting" in dit bedrijf. Dan worden legendes zoals de 2000GT of de onvergetelijke Lexus LFA geboren. En nu ligt het voor ons. Toyota GR GT.
De Japanners zeggen dat het een "racewagen voor op de weg" is. Normaal gesproken zouden we onze ogen rollen bij zo'n uitspraak en zeggen dat het alleen om de stijvere vering en de rode stiksels op de stoelen gaat. Maar deze keer liggen de cijfers op tafel, en geloof me, ze liegen niet.
De Heilige Graal van Ingenieurs: Laag, Stijf en Licht
Het doel van deze auto is niet om touchscreens of sfeerverlichting te creëren. De essentie zijn drie technische geboden: Het zwaartepunt moet absurd laag liggen, het chassis stijf als graniet, en het gewicht... nou ja, laten we het "atletisch" noemen. Het resultaat is een auto die zo zelfverzekerd op de weg staat dat de 911 van de buren er ineens uitziet als een stationwagen van het gezin.
Er gaat geen zuinige machine schuil onder de lange motorkap. Hij herbergt een volledig nieuw ontwikkelde V8-motor met twee turbo's, bijgestaan door een enkele elektromotor in de transaxle-versnellingsbak.
Een hybride die er niet is om de planeet te redden
Ja, het is een hybride. Maar niet het soort dat het geweten van milieuactivisten zou sussen. Elektriciteit is er voor één doel: die milliseconde vullen voordat de turbines de lucht in schieten en je de horizon in lanceren. "Torque-fill", zoals wij experts dat noemen.
We hebben het over een doelvermogen van minimaal 477 kW (640 pk) en 850 Nm (627 lb-ft) koppel. Al die brute kracht gaat uitsluitend naar de achterwielen via een achttraps automaat. En let wel, Toyota zegt dat dit minimumwaarden zijn voor het prototype. Het productiemodel zal waarschijnlijk nog krachtiger zijn. Het is die typische Japanse filosofie: minder beloven, meer leveren.
Aluminiumdieet en de jacht op kilo's
Ze hebben gestreefd naar een gewicht onder de 1.750 kg (3.858 lbs). Dit werd bereikt door voor het eerst bij Toyota een volledig aluminium frame te gebruiken, en de carrosserie is een mix van koolstofvezel en aluminium. Dat lijkt misschien veel vergeleken met een Lotus, maar in de wereld van moderne GT's is het een respectabel cijfer. Ter vergelijking: de Corvette E-Ray hybride is zwaarder, terwijl de Porsche 911 GTS lichter is, maar die cruciale 100+ pk mist die de GR GT met zich meebrengt.
Omdat dat soort gewicht en vermogen niet vanzelf stoppen, hebben ze enorme koolstofkeramische remmen gemonteerd. Michelin Pilot Sport Cup 2-banden houden de realiteit in de gaten. Aan de achterkant zijn ze maar liefst 325 mm breed. Dit is geen band meer, het is een roller.
Ontwerp: Onder uw verwachtingen (letterlijk)
Het ontwerp? Fantastisch. De auto is laag, slechts 119 cm (47 inch). De daklijn is zo laag getrokken dat de auto er snel uitziet voordat hij überhaupt rijdt. De verhouding tussen het dashboard en de wielophanging is extreem, wat hem dat klassieke GT-profiel geeft dat we tegenwoordig zo missen. De neus van de auto draagt nog steeds Toyota's design-DNA, maar op een manier die bijna cartoonesk agressief aanvoelt. En dat bedoel ik in de best mogelijke zin.
Het interieur is een verhaal op zich. Vergeet de Toyota-badges. GR is hier heer en meester. De stoelen zijn van koolstofvezel Recaro, de cockpit omsluit de bestuurder. Het voelt veel meer als "Lexus" dan als "Toyota", wat betekent dat de materialen van topkwaliteit zijn en de afwerking niet uit elkaar valt als je ernaar kijkt.
En waarom dit allemaal? Omdat de auto parallel aan de GR GT3-racewagen is ontwikkeld. Dit is geen marketingtruc. De ophanging, de motor, de architectuur – dit alles deelt hij met de machine die over de circuits van Le Mans en de Nürburgring zal razen.
Onder de streep_ Een auto voor de kenners
Toyota GR De GT is niet voor iedereen weggelegd. Niet voor mensen die een auto kopen als statussymbool om voor de kroeg te parkeren. Het is een machine voor automobilisten. Voor degenen die begrijpen wat het betekent om een V8-biturbomotor op de achterwielen te hebben in een tijdperk waarin iedereen gedwongen wordt om in stille elektrische kasten te rijden.
De prijs zal zeker hoog zijn, waarschijnlijk ergens in de stratosfeer waar supercars leven. Maar gezien wat het te bieden heeft – exclusiviteit, technologie en waarschijnlijk de laatste kans op een nieuwe Japanse V8 – dit is een toekomstige klassieker.
Met dit model bewijst Toyota dat het ondanks zijn omvang en bedrijfsrigoureuze karakter toch een auto kan maken die je hart sneller doet kloppen. Het is geen rationele aankoop. Het is een emotie. En in de autowereld is emotie de enige valuta die echt telt.
