De nieuwe pandemie van het coronavirus heeft velen van ons een beetje verlegen of nerveus gemaakt in de buurt van andere mensen. Waarom is dit zo en hoe kunnen sociale banden worden hersteld?
Misschien voel jij je ook sociaal "roestig" en vreemd genoeg bang voor een menigte mensen die groter is dan die in je woonkamer? Als je je ongemakkelijk voelt over de heropening van de samenleving, ben je verre van alleen. Volgens wetenschappers zijn er goede redenen waarom sommigen van ons het gevoel hebben dat grotwezens op groteske wijze aan het licht komen.
Waarom voel je je nu zo asociaal en ongemakkelijk bij andere mensen?
Recent artikel van het Greater Good Science Centre duikt in de psychologie van de asociale gevoelens die de pandemie bij sommigen van ons heeft veroorzaakt. Eenzaamheid, zegt schrijfster Kira M. Newman, zou ons moeten aanmoedigen om anderen de hand te reiken "Volgens onderzoek trekken we ons eigenlijk terug, beginnen we ons onze relaties onwaardig te voelen, bang dat mensen ons veroordelen of niet genieten van ons gezelschap."
Evenzo put depressie onze energie uit, waardoor we minder geneigd zijn om dingen te doen zoals sporten en socializen die ons minder depressief kunnen maken. Trouwens, na een jaar op de bank zitten, velen van ons gewoon we hebben niets meer om over te praten (behalve covid, waar we eerlijk gezegd hoofdpijn van krijgen). In andere gevallen dwingt een jaar van 24/7 vastzitten met onze families ons daartoe we verlangen naar eenzaamheid.
Last but not least, het is een probleem met giftige positiviteit of de druk die ons dwingt een optimisme te neuriën dat we niet echt voelen. “Het is vermoeiend om constant te doen alsof we gelukkig en vol hoop zijn, maar we voelen het niet echt. Maar als we alleen maar klachten, pessimisme en verdriet met anderen delen, kunnen we bang zijn dat we anderen tot last zijn." merkt Newman op.
Een jaar waarin we 24/7 vastzitten met onze families doet ons verlangen naar eenzaamheid.Foto: Arthur Brognoli/Unsplash
Hoe de terugkeer naar socialisatie te vergemakkelijken?
Om al deze redenen is het volkomen normaal dat we ons eenzaam en afgesloten voelen, maar ook angstig als we de kans krijgen om echte, levende mensen te zien. Hoe kunnen we de weg terug naar socialisatie vergemakkelijken?
1. Stel je, voordat je daadwerkelijk de buitenwereld en levendige sociale situaties betreedt, voor hoe het zal voelen om je lichaam en geest erop voor te bereiden.
2. Begin met kleine stapjes. Als je erg eenzaam bent geweest, is een wandeling naar de supermarkt om de hoek een goed begin. Stap voor stap bouw je je exposure in de buitenwereld op.
3. Een partner vinden". Dit is altijd een goede manier om sociale angst te overwinnen en nu heb je misschien meer dan ooit de steun van een vertrouwde vriend nodig.
4. Ga de natuur in. De natuur is een fenomenale angstmoordenaar en biedt het extra voordeel dat we onszelf op een relatief "overzichtelijke" manier opnieuw leren kennen met de buitenwereld.
5. Toon je kwetsbaarheid. Als iemand het je vraagt "Hoe is het met je?" je hoeft hem niet door elke donkere hoek van je emoties te leiden, maar wees toch eerlijk. Misschien merk je dat je minder alleen bent in je problemen dan je denkt.
6. Richt je op anderen. Als je aandacht gericht is op wat de ander zegt en hoe je hem of haar kunt helpen ontspannen, maak je minder snel misstappen.
7. Verlaag je normen. Op dit moment verwacht niemand echt perfectie (in feite is dat altijd een gevaarlijke norm).
8. Zoek hulp als je die nodig hebt. De impact van de pandemie verschilt van persoon tot persoon. Als je er echt mee worstelt, vergelijk jezelf dan niet met anderen, maar zoek professionele hulp.
Misschien wel het belangrijkste eeuwig goede advies is: wees lief voor jezelf. Je gespannen en asociaal voelen is volkomen begrijpelijk gezien wat we hebben meegemaakt. Als je wat tijd nodig hebt om weer in de maatschappij te komen, is dat helemaal prima.
