"Vlinders in de buik" worden tegenwoordig beschouwd als een klassiek symptoom van verliefdheid en liefde. Velen in langdurige relaties zijn echter erg teleurgesteld als deze vlinders verdwijnen.
Dit bracht een Tumblr-gebruiker ertoe om te beschrijven hoe haar relatie er na vijf jaar uitziet. In zijn bericht beschrijft hij perfect, hoe het leven samen de liefde verandert.
—
Het is alweer 5 jaar geleden dat ik een relatie heb gehad. Elke dag zie ik berichten op sociale media over hoe een relatie hebben met de man van je leven betekent dat je constant vlinders in je buik hebt.
Veel mensen geloven dat liefde alleen echt is als je hart sneller gaat kloppen elke keer dat die persoon de kamer binnenkomt, dat je elkaar elke avond knuffelt, tijd in bed doorbrengt en in elkaars armen in slaap valt.
Ik kan je vertellen dat dat helemaal niet het geval is. Tenminste niet voor mij...
Zodra ze gaan samenwonen, verdwijnen de vlinders. Je hart slaat geen slag meer over elke keer dat je hem ziet. In plaats daarvan kalmeert alles. Als je met hem in dezelfde kamer bent, voel je je kalm en veilig.
Als je met deze persoon knuffelt, klopt je hart langzaam en het geluid van hun ademhaling stelt je gerust en wiegt je in slaap. Je bent niet langer in de draaimolen van gevoelens, je bent thuis.
Nooit meer knuffelen en ineengestrengelde ledematen. Slaap in plaats daarvan comfortabel naast elkaar, heel vaak met je rug naar elkaar toe. Toch merk je dat je elke nacht naar zijn hand reikt of door zijn haar strijkt terwijl hij slaapt.
Er zijn nachten dat mijn slapende vriendje door dromen naar mijn kant van het bed reikt of me gewoon naar zich toe trekt zoals een kind een knuffel zou trekken. Ik ben dan zijn troost, veiligheid en vrede.
Bij het ochtendgloren, als de wereld nog donker en slaperig is, nestel ik me tegen zijn borst en adem zijn geur in voordat ik weer in slaap val.
Kusjes zijn niet meer zo gepassioneerd en romantisch als vroeger. Dat zijn er nu meer. Dit zijn koude ijskusjes, plakkerige jamkusjes. Er zijn ook "ik ga werken" kusjes en "nog één kus te gaan" kusjes.
Er zijn slaperige ochtendkusjes die me beter wakker maken dan welk alarm dan ook. Is er een betere manier om de dag te beginnen?
Er zijn ook welterustenkusjes, kusjes die zeggen "Ik ben blij dat ik van jou hou en van niemand anders" of "Wat ben jij geweldig met dieren". Er zijn ook korte kusjes in de supermarkt. Als het druk en lawaaierig om je heen is, leun je naar elkaar toe, zoek je elkaar, vind je elkaar.
Je stuurt niet langer elk uur berichten waarin je je liefde verklaart of bevestigt. Liefde is nu vanzelfsprekend.
Van romantische uitbarstingen van liefde zijn ze nu uitgegroeid tot grappen over samenwonen. In het openbaar wisselen ze blikken van verbazing, wrok, enthousiasme uit - ze hebben hun eigen kleine wereld.
Een relatie is geen sprookje. Geen vuurwerk en fanfare. Nou ja, het stopt tenminste met zijn nadat het is begonnen.
In plaats daarvan is de relatie een rustig ritme van liefde en zorgzaamheid. Er brandt geen vuur in je ziel, maar een vlam die je verwarmt terwijl je comfortabel in slaap zakt.
En daar hou ik van.
