Deze 4 dingen in een huwelijk of relatie moeten altijd worden vermeden - ze vernietigen de liefde en vernietigen de relatie met je partner!
Onderzoek heeft contraproductief gedrag geïdentificeerd dat een negatieve invloed heeft op relaties en duidelijke voorspellers zijn van echtscheiding/uit elkaar gaan. Elk partnerschap heeft van tijd tot tijd een aantal van deze gedragingen, maar hun volharding in de relatie heeft blijvende gevolgen, bepaalt de manier waarop beide partners reageren en vernietigt gehechtheid en verbinding. Het is niet het conflict zelf dat het succes of falen van een relatie voorspelt, maar de manier waarop het conflict wordt gecommuniceerd.
Kritiek
Het bekritiseren van een partner is iets anders dan het bekritiseren van gedrag. Kritiek wordt meestal gezien als een aanval op de persoon, op de basiswaarden van de persoon, die de positieve eigenschappen van de partner niet scheidt van de daad zelf, wat slecht kan zijn.
Het verschil tussen hoger beroep aan bepaald gedrag en kritiek ligt voor de hand en komt tot uiting in het volgende:
Klacht: “Ik maakte me echt zorgen toen je niet opnam. Ik dacht dat de afspraak was om te bellen als we te laat waren.'
Kritiek: "Je denkt nooit na over hoe jouw gedrag anderen beïnvloedt, het maakt nooit uit hoe ik me voel, je denkt alleen aan jezelf!"
In het eerste voorbeeld begint de zin met "ik", gevolgd door een korte beschrijving van gevoelens en een oproep tot wederzijdse overeenstemming. In het tweede geval begint de zin met "Jij", die impliciet kritiek levert, en de andere kant bereidt zich voor om te verdedigen, en het proces van actief luisteren wordt belemmerd. De prevalentie van kritiek kan leiden tot terugtrekking van de partner, angst en ongerustheid voordat iemands gedachten en gevoelens worden geuit.
De partner kan zich afgewezen voelen, gekwetst, in zichzelf opgesloten. Het tegengif voor kritiek is om voorzichtiger te beginnen, 'ik'-verklaringen te gebruiken en je partner niet de schuld te geven. Wanneer het gesprek begint door te benadrukken hoe de persoon zich voelt, wordt de weg geopend voor het uiten van de eigen behoeften en het streven om daaraan tegemoet te komen. Er is geen verwijt, geen beschuldiging, geen discussie.
Minachting
Als het om minachting gaat, vindt de communicatie plaats op een kwaadaardige manier, het gedrag naar de partner is respectloos, sarcastisch, grappig, non-verbale communicatie zoals met de ogen rollen, zuchten en dergelijke wordt vaak meegenomen.
Als je minachting voor je partner uit, voel je je waardeloos. Met betrekking tot kritiek is minachting een aanval op een persoon vanuit een superieure positie, met een volledige devaluatie van de partner. Minachting voedt zich met negatieve gedachten over de partner. Het is de grootste voorspeller van echtscheiding.
Het is het tegengif tegen minachting bouwen aan een cultuur van respect en respect voor partners. Minachting komt tot uiting vanuit een positie van morele superioriteit, het is destructief voor de relatie. Als we zeggen het opbouwen van een cultuur van respect en achting voor partners, bedoelen we dagelijkse communicatie en de hele relatie tussen partners. Zo vormen dagelijkse dankbaarheid, respect, lof en toewijding een positief perspectief op het partnerschap.
Verdediging
Defensiviteit treedt meestal op als reactie op kritiek. Een aanval of kritiek lokt een behoefte aan verdediging uit, van waaruit de aangevallen persoon de positie van eigen verantwoordelijkheid verlaat, defensief wordt of de positie van slachtoffer inneemt (een meer passieve maar moreel superieure positie die hem uit balans brengt met zijn partner en afstand veroorzaakt). Defensief worden is geen succesvolle strategie, het leidt ertoe dat de partner zich realiseert dat we niet geven om zijn eisen, dat er geen verantwoordelijkheid wordt genomen. Het tegengif voor defensiviteit is het nemen van verantwoordelijkheid.
Defensiviteit wordt gedefinieerd als een vorm van zelfbescherming door rechtvaardige wrok of slachtofferpositionering om een waargenomen aanval af te slaan. Veel mensen worden defensief als ze kritiek krijgen, maar het probleem is dat defensiviteit het probleem nooit oplost. In feite is dit een manier om de partner de schuld te geven, het probleem ligt niet bij mij, maar bij jou.
Zo vermijden we de echte weg naar de oplossing, die zegt: "Het probleem is het probleem, niet de persoon is het probleem", de gezamenlijke inspanning voor een teamoplossing wordt ontkend. Het aanvaarden van verantwoordelijkheid, althans voor een deel van het conflict, draagt bij aan een teamaanpak van het probleem. Het risico op escalatie wordt verkleind, compromissen worden veel betaalbaarder.
Toevluchtsoord
Terugtrekking, het verhogen van de muur in communicatie, vindt plaats met een stille beëindiging van de relatie, wanneer een van de partners de ander gewoon negeert, zwijgt, geen vragen beantwoordt, zich bezighoudt met een andere activiteit (kijkt naar de telefoon of televisie, verlaat de gedeelde ruimte). Terugtrekking vindt plaats na een reeks intense, eerder genoemde barrières die de samenwerking vernietigen.
De confrontatie wordt te veel en de relatie wordt langzaam verlaten. Terugtrekking wordt een soort verdedigingsmechanisme dat wordt gebruikt als bescherming tegen discussies, en als het eenmaal is aangenomen, is het erg moeilijk om uit deze zone te komen en wordt het onmogelijk om rationeel deel te nemen aan de discussie.
Verzoening - het beëindigen van een argument
Het tegengif voor het bouwen van een muur is psychologisch zelfverzachtend. Studies tonen aan dat koppels die na 15 minuten stopten met vechten en het volgende halfuur bezig waren met een andere activiteit, fysiek rustiger waren en meer bereid waren om te praten, en hun interactie was productiever en positiever.
Gedurende dat half uur wisten ze te kalmeren, en toen ze oordeelden dat ze kalm genoeg waren, konden ze rationeel, met respect voor elkaar, het gesprek hervatten.
Mensen die zichzelf er niet van kunnen weerhouden een gesprek te onderbreken, gaan vaak in een vecht-of-vluchtreactie, trekken zich terug in zichzelf of exploderen tegen hun partner. De pauze moet minimaal 20 minuten duren, zolang het lichaam maar moet kalmeren. Het is heel belangrijk dat je tijdens de pauze geen gedachten consumeert als: "Ik hoef dit niet meer te verdragen, want het valt me altijd aan" en dergelijke. De activiteit heeft twee taken: afleiden en kalmeren (lezen, sporten, wandelen).
