S takšnimi vprašanji bomo ženski zadali bolečino, kot si je sami sploh ne moremo predstavljati. Zato se žensk tega nikoli ne sprašuje!
Včasih izustimo nekaj, kar v dušo drugega zareže kot meč. Nevede, brez slabega namena, prizadenemo ljudi. Vsaka beseda, ki jo izrečemo, ima določeno težo. In tega se zavedajmo!
Tam nekje je ženska, stara 30 let, in ima več otrok.
Ljudje ji bodo rekli: “Toliko otrok? Ljubi bog, upam, da sta zdaj končala.” In ona se bo nasmejala, ker so takšni komentarji smešni, a smeh ne bo iskren. Spremenila bo temo. In ko bo ostala sama, bo jokala.
Ze zal huilen omdat ze weer zwanger is en moet verbergen hoe gelukkig ze is. Ze zal huilen waar ze altijd al een groter gezin heeft gewild, maar ze weet niet waarom mensen zich daar zo druk om maken. Ze zal huilen omdat ze zelf geen broers of zussen heeft en ze weet hoe belangrijk dat is. Ze zal huilen waar haar oma er twaalf had en ze zou graag net als haar willen zijn. Ze zal huilen omdat ze zich een leven zonder kinderen niet kan voorstellen, en mensen behandelen dat als een soort kwaad. Ze zal huilen omdat ze geen medelijden wil. Ze zal huilen omdat de maatschappij haar onverantwoordelijk heeft genoemd. Ze zal huilen waar ze de belachelijke opmerkingen beu is. Ze zal huilen omdat ze alleen maar in vrede wil leven.
Tam nekje je ženska, stara 30 let, in brez otrok.
Ljudje jo sprašujejo: “Še nimaš otrok?” Odgovorila bo s prisiljenim nasmeškom in odkimavanjem z glavo. “Ne, še ne,” bo izustila. “Ne čakaj predolgo, čas teče…,” boste morda rekli, da zapolnite neprijetno tišino. Ona se bo samo grenko smejala. Ko se boste razšli, bo na plan spustila solze, ki jih je do zdaj skrivala.
Jokala bo, ker je bila 2-krat noseča in 2-krat splavila. Jokala bo, kjer poskuša zanositi že od prve poročne noči pred tremi leti. Jokala bo, kjer ima njen mož otroka z bivšo ženo, a z njo noče. Jokala bo, kjer je večkrat poskusila z umetno oploditvijo, a neuspešno … Jokala bo, ker jo mož krivi za to in tudi zato, ker je z njim vse težje živeti. Jokala bo, ker imajo vse njene sestre otroke, sama pa ne. Jokala bo, ker si njena sestra ni želela otroka, a je kljub temu zanosila. Jokala bo, ker je noseča njena najboljša prijateljica. Jokala bo, ker jo mama vedno znova sprašuje: “Je kaj novega? Kaj še čakaš?” Jokala bo, kjer je izbrala lepo ime za otroka, ki ga ne more roditi. Jokala bo, ker bi bila lahko odlična mama, a ne more.
Tam nekje je ženska, stara 40 let, in ima enega otroka.
Ljudje ji bodo rekli: “Samo enega? Nisi nikoli želela več?” “Srečna sem z enim otrokom,” bo mirno odgovorila in to ponovila za vsako podobno neumno vprašanje, ki jih ga postavijo.
Als je niet kijkt, huilt ze omdat deze ene zwangerschap een wonder was. Ze huilt omdat haar zoon haar steeds vraagt of hij een broertje of zusje krijgt. Ze huilt omdat ze er altijd van heeft gedroomd om drie kinderen te krijgen. Ze huilt omdat ze een andere zwangerschap moest afbreken om haar leven te redden. Ze huilt omdat de dokter haar vertelde dat ze niet opnieuw zwanger kon worden.
Dit zijn de verhalen die de vrouwen om ons heen met zich meedragen. Ze zijn onze buren, vriendinnen, zussen, collega's... En het is niet aan ons om hen advies en wijsheid te geven. Hun baarmoeder is van hen alleen en mag nooit het onderwerp zijn van onze gedachten en gesprekken. Laten we dat respecteren!
