OpenAI heeft zijn visie op de AI-assistent van de toekomst waargemaakt door "Her"-achtige stemupgrades voor ChatGPT aan te kondigen. Maar terwijl de technologie voortschrijdt, rijst de vraag of de werkelijke mogelijkheden ervan opzettelijk worden beperkt.
Hoe dicht zijn we bij de technologie die ons echt begrijpt? Met de nieuwe upgrade van ChatGPT belooft OpenAI een echte interactieve ervaring, maar degenen onder ons die het dagelijks gebruiken weten dat het potentieel nog steeds onbenut is. Creëert OpenAI de tool van de toekomst of houdt het alleen maar bewust de sleutel achter voor een echte AI-doorbraak?
Maandag onthulde OpenAI een nieuwe functie van zijn stemassistent die niet alleen reageert op menselijke spraak, maar ook menselijke emoties kan lezen en gesproken woorden in realtime kan vertalen, met een opmerkelijke demonstratie. De mogelijkheid om de AI tijdens het spreken te pauzeren en door te gaan zonder opnieuw te vragen, klinkt revolutionair en voegt een nieuwe dimensie toe aan de mens-machine-interactiviteit. Deze benadering van het personage gespeeld door Scarlett Johansson in de film 'She' is geen toeval; het is een weerspiegeling van de inspanningen van OpenAI om kunstmatige intelligentie menselijker te maken.
Als dagelijkse gebruikers van ChatGPT weten we echter dat er, ondanks de schijnbare vooruitgang, nog steeds barrières zijn die AI ervan weerhouden zijn volledige potentieel echt te ontwikkelen. Van inconsistenties in reacties op onlogische fouten die automatisering zonder menselijk toezicht in de weg staan, lijken veel van de mogelijkheden ervan opzettelijk beperkt te zijn. Waarom zou OpenAI, dat over de technische kennis en capaciteit beschikt, de ontwikkeling van een dergelijk geavanceerd hulpmiddel tegenhouden?
In Noord-Amerika kunnen ChatGPT-gebruikers al een tijdje profiteren van de “Memory”-functie, die alles onthoudt wat u hem opdraagt. Dit zou een doorbraak kunnen zijn in de interactie met AI, omdat je het kunt leren hoe het je moet aanspreken en reageren op basis van jouw voorkeuren. Maar toch lijkt ChatGPT in een grap te leven – tussen beloofd nut en daadwerkelijke onbruikbaarheid. Om het op zijn minst gedeeltelijk functioneel te laten zijn, is het noodzakelijk om een reeks externe toepassingen te gebruiken, wat de autonomie en onafhankelijkheid van dit hulpmiddel in twijfel trekt.
Een van de meest frustrerende beperkingen bij het gebruik van ChatGPT is dat, ondanks de beschikbaarheid van de “Geheugen”-functie in de hoofdmodellen, customGPT’s – aangepaste modellen voor specifieke doeleinden – deze mogelijkheid nog steeds niet hebben. Dit betekent dat elke aangepaste GPT in een vacuüm opereert, zonder de mogelijkheid om te leren of zich aan te passen op basis van eerdere interacties. Deze beperking beperkt hun bruikbaarheid en autonomie aanzienlijk, omdat ze geen continue kennis kunnen opbouwen of langetermijntrends in de dialoog kunnen volgen. Bovendien kan customGPT zonder geheugen zijn antwoorden niet afstemmen op de behoeften en voorkeuren van individuele gebruikers, wat van cruciaal belang is voor het creëren van een werkelijk gepersonaliseerde en effectieve AI-ervaring. Ironisch genoeg blijft de sleutelfunctionaliteit die aangepaste GPT's in krachtige tools zou transformeren, ondanks de vooruitgang van OpenAI op het gebied van spraak- en visuele technologie, ongrijpbaar, waardoor gebruikers en ontwikkelaars in een staat van verwachting en voortdurend verlangen naar meer functionaliteit blijven.
De grootste uitdaging bij de ontwikkeling van ChatGPT is niet alleen technologisch, maar ook van praktische aard: multimodale bruikbaarheid, oftewel connectiviteit met andere applicaties. In een ideale wereld zou ChatGPT naadloos toegang kunnen krijgen tot uw agenda, automatisch afspraken kunnen verzetten of toevoegen, en zelfs namens u kunnen bellen om te melden dat u te laat bent. Momenteel lijkt dit niveau van integratie echter nog ver weg. Ondanks het feit dat ChatGPT nu onze emoties kan "zien", "horen" en zelfs kan voelen, blijft de vraag of deze mogelijkheden echt een stap vooruit zijn of slechts indrukwekkende en feitelijk nutteloze gimmicks. Hoewel OpenAI bewonderenswaardig is vanwege zijn innovatie, voelt het vaak alsof ontwikkelaars ons alleen maar plagen met het potentieel van AI, terwijl belangrijke functionaliteiten die de bruikbaarheid van ChatGPT echt zouden vergroten, opgesloten blijven achter beveiliging en ethische sloten die de echte vooruitgang in mens-machine-interactie vertragen.
Het lijkt erop dat ChatGPT in de toekomst een vaste waarde zal worden op onze apparaten, mede door de integratie met verschillende systemen via applicaties, wat al blijkt uit de onlangs gelanceerde desktopapplicatie. Deze toepassing is een veelbelovende stap in de richting van het waarmaken van de langetermijnverwachtingen die we hebben van kunstmatige intelligentie: het automatisch of semi-automatisch uitvoeren van bepaalde taken. De app kan bijvoorbeeld automatisch beoordelen welke e-mails belangrijk zijn of je waarschuwen voor files op je route. Dit vermogen van ChatGPT om op te treden als een proactieve assistent die anticipeert op en reageert op de behoeften van de gebruiker, opent de deur naar veel praktische toepassingen in het dagelijks leven, waar AI zal kunnen dienen als een belangrijke bemiddelaar tussen de complexiteit van de digitale wereld en onze dagelijkse realiteit. behoeften.
Misschien wil OpenAI echt dat ChatGPT een veelzijdige en interessante gesprekspartner is, maar dit lijkt meer te dienen dan alleen de echte beperkingen te maskeren waarmee de AI-ontwikkeling wordt geconfronteerd. Hoewel de nieuwste upgrade indrukwekkend kan werken, zal de echte test zijn of OpenAI ooit de deur zal openen naar het volledige potentieel van ChatGPT, of dat we getuige zullen blijven zijn van een technologisch ‘spel van tronen’ waarin echte macht verborgen is achter een sluier van veiligheid en veiligheid. Etnische twijfels.
