Interview: "Na 25 jaar op het podium genieten we nog steeds enorm!"

Je komt uit Hamburg, waar ook de Beatles begonnen en waar Solomun, de huidige koning van Ibiza, vandaan komt. Wat doe jij zo anders dat jij je onderscheidt van het gemiddelde?
Simon: Wat weet ik? We hebben veel goede DJ's, maar het duurde een tijdje voordat hier een sterke scene groeide, die ook een grote ster voortbracht.
Bastiaan: Hamburg heeft eigenlijk een zeer rijke muziekgeschiedenis, het is een van de meest muzikale Duitse steden. Er waren daar veel sterke labels actief, en vooral de Duitse hiphopscene, maar ook de vroege techno en rave, hebben sterke wortels in Hamburg. Bovenal hebben deze successen te maken met het feit dat we op het juiste moment op de juiste plek waren.
PK: De ravecultuur was alomtegenwoordig in Hamburg, waar ik halverwege de jaren negentig woonde. We luisterden naar DJ Steve Mason op de Britse radio BFBS en de lokale ravefeesten werden bijgewoond door veel Britse soldaten die in de stad gelegerd waren. Dit is waarschijnlijk de reden waarom onze raves zo anders waren dan die in andere Duitse steden. Elke grote stad had zijn eigen scene, die redelijk gesloten was, maar wat ze allemaal gemeen hadden was dat ze allemaal Scooter haatten. Maar de haat smelt weg. Wij hebben ermee leren leven. Daar werd rond 2012 plotseling iedereen verliefd op ons.

Heb je ooit gedacht dat je misschien een soort Beatles uit de technoscene bent? Al in het eerste decennium dat je actief bent, heb je dertig succesvolle singles aan elkaar geregen.
PK: Eerlijk gezegd denken we helemaal niet veel na over het verleden. Zodra we een nieuw nummer of album uitbrengen (verwacht eind dit jaar of in de lente een nieuwe, p.p.), gaan we al aan het volgende project werken. Het creatieve proces in de studio begint elke dag opnieuw. Er zal voldoende tijd zijn voor herinneringen en terugkijken op de oude jaren.

Waaruit is eigenlijk jouw kenmerkende geluid voortgekomen, dat in een kwart eeuw niet veel is veranderd?
PK: Ik ben naar Tresor en andere iconische clubs geweest, maar dit minimalisme, de duisternis en repetitieve muziek zonder zang sprak niet aan. Ik sta dichter bij de energie en sfeer van grote zalen en het moment waarop duizenden mensen tegelijkertijd dezelfde energie voelen. De boodschap van de ravebeweging was in veel opzichten tegengesteld aan de cultuur van introverte muilezels die vóór de explosie van deze euforie in donkere kelders naar minimalistische techno luisterden. Met raves was massahysterie opeens weer toegestaan. De eerste Love Parade maakte echt indruk op mij. En Scooter probeert altijd die euforie op te wekken. Tegenwoordig begrijp ik waarom veel mensen dachten dat we muilezels waren en dat een technoproducent auditie deed. Zo moeten we er echt uit hebben gezien. Maar we waren echte producers en een authentieke band. Het geheim van onze doorbraak en het feit dat we zo lang op de scène bleven, is dat we vanaf de eerste single de euforie van rave in stukken van vier minuten wisten te persen: oproepen, lawaai en echo van de dansvloer. en geluiden die je alleen live in de grote arena kunt horen. Veel van onze hits zijn doordrenkt met het gevoel van een liveoptreden, en dat trekt mensen aan.

Je eerste hits in de jaren negentig waren een levensveranderende ervaring. Naar de Love Parade of Mayday gaan en Westbam en de Scooters zien was een soort pelgrimstocht. Dansmuziek is inmiddels geëvolueerd, kan het nog iets soortgelijks bieden?
PK: Misschien. Of niet. Tien jaar geleden leek het erop dat de piek achter ons lag, maar in het afgelopen decennium veroverden deze muziek en cultuur voor het eerst de VS, en nu is Azië er ook door gefascineerd, en worden de prijzen van DJ's gemeten in de honderdduizenden euro's. euro, wat vroeger ondenkbaar was. Zolang ik goede platen hoor en op feestjes de juiste energie voel, zal deze scène niet sterven. Na 25 jaar op het podium genieten we nog steeds enorm. Wat dat betreft is er voor mij niet veel veranderd sinds de rave-explosie begin jaren 90.

HP Baxxter, je bent een soort Billy Idol van de techno, maar zeker een man met een buitengewoon charisma en een van de meest herkenbare gezichten van de elektronische muziek.
PK: Ik heb altijd van bands gehouden met een sterke podiumpresentatie. Toen ik als tiener naar hardrock luisterde, hield ik van Ritchie Blackmore van Deep Purple, die bij elk concert zijn gitaar vernielde. Zelfs toen wist ik dat het een geënsceneerd onderdeel van de show was, maar dat deed niets af aan de opwinding die ik voelde toen hij het kapot maakte. Als ik denk aan de pyrotechniek die we tijdens de eerste tours gebruikten, vergeleken met de explosieve shows van vandaag, glimlach ik alleen maar. Op een gegeven moment gaven we meer uit aan pyrotechniek dan we aan kaartjes konden verdienen, maar we konden het ons veroorloven omdat er tijdens de shows enorme hoeveelheden platen werden verkocht. Elke single die we uitbrachten werd goud of platina, en opeens begonnen de albums te verkopen. Uiteraard is dit compleet veranderd, maar gelukkig is pyrotechniek ook goedkoper geworden en hoeven we er niet meer bij stil te staan.

Nu moet je me vergeven, maar ik moet toegeven dat ik Scooter altijd als een soort groot rave-circus heb gezien, maar op een gegeven moment begonnen serieuze elektronische producers en DJ's je bijdrage te erkennen en te accepteren. Vroeger haalden ze hun neus op, vandaag kun je naar Berghain gaan en je daar thuis voelen. Zelfs Pan-Pot en Modeselektor zeggen dat ze zonder aarzeling iets met je zouden schieten.
Michaël: Toen we jaren geleden in Berghain optraden, kwamen er veel DJ’s naar ons optreden, die ons soms oprecht haatten. Deze houding is volledig veranderd. En dat begrijp ik. Toen Scooter in 1993 op het toneel verscheen, was ik een van die DJ's die veel dichter bij hen stond alternatieve clubscene dan grote raves. De oudsten van de technoscene in Berlijn en Frankfurt waren niet bepaald opgetogen toen deze muziek werd opgepikt door grote labels en naar MTV en Vivo werd gebracht. In dit opzicht was Scooter een commerciële band die elektronische muziek commercialiseerde. Maar na al die jaren is hij uitgegroeid tot een icoon.
Bastiaan: Er zijn niet veel bands die al meer dan 25 jaar in de schijnwerpers staan.
Michaël: Hoe dan ook, hebben we echt muziek gemaakt die zo anders was dan de rest? Ook creëerden en draaiden de meeste grote dj's, waaronder Carl Cox, snelle ravemuziek. Dat geldt ook voor Sven Vath. Of je Umek.

Michael, wanneer en waarom hebben jij en HP besloten om ook DJ-sets uit te voeren?
Michaël: Ongeveer vijf jaar geleden. Als we als band op tournee gaan, is het niet goedkoop, dus spelen we in grote zalen, maar op kleinere locaties werkt het niet, en mensen willen ons ook in kleinere zalen. Hiervoor hebben we een HP Baxxter DJ-set opgezet, waarin HP en ik de muziek draaien die we leuk vinden, inclusief enkele van onze hits, en hij ook de microfoon pakt. Het begon als een experiment omdat we opnieuw verbinding wilden maken met de clubscene. Scooter is immers ontstaan doordat we naar raves gingen en groeide uit tot een stadionband, dus we moeten oppassen dat we het contact met de basis waar we vandaan komen niet verliezen. Het is geen toeval dat meer dan alle leden van de groep dj's zijn, waaronder Bastian, die een nieuwe frisheid in de band brachten.

Is de energie heel anders bij deze shows?
Het is geweldig, maar het is natuurlijk anders, omdat we maar een paar van onze nummers spelen, en de rest is muziek van andere producers. Het hele concept is anders: het geheel duurt anderhalf uur, het lijkt meer op wat David Guetta of Armin van Buuren doen, en aan het einde pakt HP Always natuurlijk de microfoon en zingt een aantal van onze hits. Mensen willen het gewoon. Maar dit is geen Scooterconcert, waarbij alles gebaseerd is op onze originele muziek en live optredens.

Welk Scooternummer wordt geassocieerd met de mooiste herinneringen?
Bastiaan: Voor mij is dat Ramp! (Het logische lied). Sommige van mijn zeer intieme herinneringen zijn verbonden met dit nummer, en er heerst altijd een geweldige energie op het podium als we het uitvoeren. En het einde van Endless Summer is pure geconcentreerde energie.
Simon: Ik hou waarschijnlijk het meest van Hyper Hyper omdat het me doet denken aan mijn rave-jaren en toen ik begon met dj'en en al deze geweldige dansmuziek ontdekte. Een terugkeer naar een tijd waarin elektronische muziek uit de underground kwam en tot bloei kwam massale raves.
PK: Maar ik ga J'adore Hardcore zeggen omdat het zo'n krachtig, energiek nummer is.

Je nieuwste single is God Save The Rave. Is dit toevallig ook het Brexit-lied?
Bastiaan: Oh nee. (lacht) De compositie is ontstaan tijdens een workshop die we samen met verschillende jonge kunstenaars hebben voorbereid. Dit idee werd gepresenteerd door het Weense duo Harris & Ford, HP vond het meteen leuk en we hebben het samen in de studio uitgewerkt tot een track die het geluid van de Scooterband volgt. Dat was niet makkelijk, want HP wilde niet te veel veranderen aan hun stuk, dat qua geluid nogal ver van onze muziek afstond.
Michaël: Hun compositie was heel eenvoudig en we hebben ons best gedaan om de geest van het origineel te behouden en deze tegelijkertijd volledig te veranderen.
Bastiaan: Uiteindelijk is het essentieel dat we allemaal tevreden zijn met het product, dat we ons allemaal kunnen identificeren met dit nummer, dat het van ons is. We vochten met elkaar in de studio om een compromis te vinden, maar als we op het podium staan en de reacties van mensen zien, zijn we tevreden omdat we zien dat het ons gelukt is.

Heb je een boodschap voor de fans die op 30 oktober naar je optreden in Ljubljana komen?
Bastiaan: Aangezien wij voor de eerste keer bij u langskomen, willen wij benadrukken dat u zich voorbereidt op een werkelijk krachtige show. Het concept is ontzettend sterk en energiek, je moet het gewoon ervaren. En wie dat al heeft gedaan, komt graag nog eens terug naar onze optredens. Dit is een bijzondere ervaring.