Waarom is het eerste instinct om iemand te vinden de leegte die we van binnen voelen opvult? Iemand die de wonden geneest? Vind jij het antwoord in je spiegelbeeld?
In het nastreven van geluk doen we dat vaak fundamentele fout, dat we onze innerlijke wonden en leegte proberen te helen met de hulp van andere mensen.
Velen nemen hun toevlucht tot de overtuiging dat de aanwezigheid van een andere persoon hen volledig gelukkig kan maken, de gaten kan opvullen en de pijn van ervaringen uit het verleden kan uitwissen.
Dit is een verkeerde overtuiging waartoe kan leiden relatie verslaving, waarbij we van anderen verwachten dat ze rollen spelen die eigenlijk onze eigen verantwoordelijkheid zijn.
In relaties komt het vaak voor dat mensen onbedoeld de maatstaf voor geluk worden
Hierdoor ontstaat een rustige maar indringende sfeer concurrentie, waar liefde wordt geconditioneerd door vergelijking en competitie in plaats van onbezwaard en onvoorwaardelijk. Een dergelijke manier van leven leidt niet tot echte voldoening, maar houdt ons in een staat van voortdurende vergelijking en onzekerheid.
Des te meer als we ons in een situatie bevinden waarin we door onze eigen lasten worden belast onzekerheden, het kan we voelen ons zo leeg, dat onze prioriteit eenvoudigweg wordt dat we er beter uitzien in de ogen van anderen.
Op zulke momenten zijn we bereid om bijna alles te doen, geaccepteerd te worden in de ogen van anderen, geliefd, gerespecteerd of gewaardeerd. In plaats van ons te concentreren op hoe we over onszelf denken, concentreren we ons op externe validatie van onze waarden.
Ware vervulling en innerlijke vrede kunnen echter niet voortkomen uit vergelijkingen of het vertrouwen op anderen.
De echte charme en schoonheid van het leven wordt onthuld als we aan onszelf gaan werken
En wanneer we onszelf leren waarderen en liefhebben zonder de noodzaak van externe validatie.
Gaandeweg ontdekken we dat andere mensen steun, wijsheid, misschien zelfs liefde en aanmoediging kunnen bieden, maar aan jezelf werken is iets dat wij moeten het zelf doen. Daarom is het zo belangrijk om zelfrespect en eigenliefde te leren.
Wanneer we ons diep ontwikkelen zelfrespect we hebben niet langer anderen nodig om ons op te tillen. We hebben niet langer de behoefte om beter te zijn dan anderen of om onszelf te bewijzen.
We accepteren onszelf zoals we zijn, met al onze sterke en zwakke punten
Wanneer we onszelf op deze manier accepteren, stoppen we met het voortdurend bekritiseren van anderen, omdat we begrijpen dat ook zij hun eigen pad volgen, vol worstelingen en uitdagingen.
Deze volwassenheid en dit begrip brengen diepe opluchting en echte vrijheid. En wanneer we dit punt bereiken, kunnen we echt zeggen dat we de weg naar innerlijke vrede hebben gevonden.
Dit is geen pad dat iemand anders voor ons kan bewandelen
Het is een pad dat onze eigen inzet, moed en doorzettingsvermogen vereist. Op deze reis zullen we niet alleen vrede vinden, maar dat zullen we ook doen zijn ook een bron van inspiratie geworden en steun voor anderen die hun eigen weg naar zelfrespect en zelfgenezing zoeken. Wij zullen de wonden zelf genezen.
