Zazdrość rzadko jest definiowana jako uczucie, a raczej jako niezdrowa pasja.
Niestety, niewielu ludziom udaje się przeżyć swoje życie bez oglądania się na życie innych. Większość z nas tak sobie na to pozwala zazdrość zwycięża i zwycięża.
Zazdrość przybiera różne formy, ale wszystkie są formami niezwykle toksyczna i niebezpieczna dla stanu duszy. Dlatego ważne jest, abyśmy wszyscy nauczyli się z czasem rozpoznawać zazdrość – u innych i u siebie – i umieć się jej oprzeć.
Zbyt bezpośrednio
Takie zachowanie pokazuje, że osoba po prostu nie ma filtrów między myślami a słowami. Jej bezpośredniość i szczerość często przeradzają się w bezwzględność, co powoduje autentyczna zazdrość. Osoby takie najczęściej krytykują innych i robią to w taki sposób, jakby miały do tego pełne prawo.
Zapewne znasz tego typu ludzi. To oni często mówią do rozmówcy: – Zachowałeś się jak kompletny głupiec. Lub "Masz strasznie krzywe zęby". Dzielą się swoimi opiniami na głos, nawet gdy nikt ich o nic nie pyta. Robią to, mimo że wiedzą, że to, co powiedzieli, jest już jasne dla wszystkich obecnych i że nie wnoszą do rozmowy żadnych użytecznych ani nowych informacji.
Sarkazm
Sarkastyczne stwierdzenia i uwagi są jedna z najczęstszych form zazdrości. Co to jest sarkazm? Pozorny żart, kiedy mówimy jedno, a tak naprawdę myślimy o czymś zupełnie innym - i to podwójne znaczenie jest kwintesencją sarkazmu. Najczęstszą formą sarkazmu jest połączenie „agresywnej” i przyjaznej komunikacji. Na przykład ktoś widzi cię w nowym stroju i mówi słodkim głosem: “Cudowna sukienka! Tak dobrze ukrywa wszystkie dodatkowe kilogramy.” Lub „Poszło ci świetnie… Gdybyś nie popełnił tylu błędów, mogłoby być idealnie”.
Jeśli przyjrzymy się bliżej tej formie „humoru”, przekonamy się, że najczęściej jest to tylko opakowanie na obelgi. Z drugiej strony szyderstwo ujawnia, że z daną osobą jest coś nie tak głęboka zazdrość.
Sarkazm jest jedną z najczęstszych form zazdrości.„Ja tylko pomagam”
Jest to kolejna z najczęstszych form zazdrości, które mogą zrobić wiele szkód. Ulubionym zwrotem takich ludzi jest "Chcę tylko pomóc". To ludzie, którzy uwielbiają wysłuchiwać cudzych problemów. Oni są manipulatory. Wykorzystują zdobyte informacje do rozpowszechniania plotek. Zawsze zwracają uwagę na życie innych i udzielają ludziom niezamówionych rad. Ale nie dajcie się zwieść pretekstem, że „chcą tylko pomóc” – kierują ich działaniami czysta, niewypowiedziana zazdrość!
Drodzy sadyści
„Słodcy sadyści” na pierwszy rzut oka wydają się bardzo sympatycznymi ludźmi. Zawsze są bardzo uważnymi słuchaczami i wiedzą, jak komunikować się z innymi. Ale jedna cecha odróżnia ich od naprawdę dobrych ludzi: składają fałszywe obietnice i pokazują swoimi czynami, że ich to nie obchodzi.
Na przykład poprosić taką osobę o przysługę. Po tych wszystkich obietnicach, kiedy już jesteś pewien, że prośba została już wysłuchana i sprawa załatwiona, zaskoczą Cię stwierdzeniem: „Och, przepraszam, zupełnie zapomniałem o twojej prośbie. Oczywiście temu wszystkiemu towarzyszy pozornie szczere przeprosiny i zapewnienia, że ta osoba już Cię nie zawiedzie. I taka „słodka” osoba jest w stanie „zapomnieć” o Twojej zgodzie w ważnej sprawie, która bezpośrednio Cię dotyczy.
Ludzie, którzy zawsze porównują się z innymi i stawiają siebie na pierwszym miejscu
Osoby egocentryczne nieustannie porównują się z innymi i starają się to robić w taki sposób, aby przedstawiony w jak najlepszym świetle. Innymi słowy: życie samo w sobie nie jest słodkie, jeśli nie mogą być we wszystkim lepsi od innych.
Aby to osiągnąć, muszą przez rozmowę przetworzyć wszystkie aspekty życia - ubrania, samochody, partnera, osiągnięcia... Jednym słowem wszystko, co ich dotyczy. W przeciwnym razie możemy spokojnie porozumieć się z taką osobą, dopóki nie uzyskamy ostrej odpowiedzi w sensie „Wygląda na to, że masz problemy w pracy. W tej chwili działam jak w zegarku”.
Zazdrość jest również ukryta w tych ludziach, którzy zawsze porównują się z innymi i stawiają siebie na pierwszym miejscu.Wszystkie te twarze zazdrości ukrywają zwątpienie w siebie. Ludzie noszą te maski, ponieważ nie mogą patrzeć na swoje życie bez porównywania ich z życiem innych ludzi. Osiągnięcia i szczęście innych przypominają im tylko o ich własnej pustce i nierzeczywistości.
