Heb je jezelf er ooit op betrapt dat je toeterde zonder er ook maar over na te denken? Irriteren andere automobilisten je meer dan je wilt toegeven? Waarom toeter je eigenlijk, ook al is er geen gevaar? De psychologische achtergrond van stress achter het stuur.
persoonlijke groei
Hoe vaak heb je van iemand gehouden die niet van jou hield? Hoe vaak heb je het geprobeerd, bewezen, gewacht en gehoopt? En wanneer heb je voor het laatst naar jezelf gekeken en jezelf afgevraagd: waarom doe ik dit? Waarom vecht ik voor iemand die niet van mij kan houden?
Heb je er ooit bij stilgestaan dat de liefde niet meer voor jou bestaat? Dat je teveel hebt meegemaakt, teveel hebt gezien, teveel hebt gekregen?
Je wordt langzaam moe. Niet in één stap, maar in duizenden kleine stapjes. Als je elke dag een beetje meer toegeeft. Voor jezelf. Wanneer je de grenzen verlegt waarvan je jezelf hebt beloofd dat je ze nooit zou overschrijden, Wanneer je je mond houdt om conflicten te vermijden. Als je lacht, ook al voel je een scheur in je keel.
Waarom denk je nog aan iemand die jou al vergeten is? Waarom komt de pijn terug, ook al heb je de waarheid al geaccepteerd? En waarom blijf je zoeken naar antwoorden, ook al weet je dat ze je geen rust zullen brengen? Misschien ligt het antwoord niet bij hen, maar bij jou.
Waarom zitten er in relaties waarin je niet over je behoeften praat? Hoop je dat iemand je opmerkt? Hoe lang blijf je alles geven zonder er iets voor terug te krijgen?
Heb je ooit naar je wonden gekeken en je afgevraagd waarom ze nog steeds pijn doen? Hoe vind je betekenis in pijn die niet weggaat? Zou het zo kunnen zijn dat je de grootste kracht haalt uit littekens?
Op een gegeven moment weet je het gewoon. Er is iets mis. Maar je klampt je vast aan een herinnering, een idee, een gevoel dat ooit alles betekende.
Waarom vindt een narcist het leuk om je aan jezelf te laten twijfelen?
Als je ooit denkt dat niemand verliefd op je kan worden, weet dan dat deze gedachte niet waar is. Het is een gevolg van wonden, slechte ervaringen, vergelijkingen en innerlijke angsten.
De helft minder werken – en ruim 50% productiever zijn?! Klinkt dit als een fantasie? Misschien. Maar in het tijdperk van kunstmatige intelligentie, drie schermen en ochtendroutines waar zelfs een monnik uit de Himalaya jaloers op zou zijn, is dit niet langer een onhaalbaar ideaal. De sleutel is strategie: niet méér werken, maar slimmer werken.
Waarom nemen mensen genoegen met minder dan ze verdienen? Wanneer is het moment aangebroken waarop je besluit dat het genoeg is geweest? Wat betekent het om jezelf echt te respecteren in relaties?