Horrorfilms gebruiken sinds hun oprichting interessante benaderingen om mensen bang te maken. Het begint natuurlijk allemaal met beeld en geluid, maar de technieken veranderen afhankelijk van de regisseurs en de tijd waarin de film is gemaakt.
Zo is het ook in de film Hen! (1954) geluid gigantische insecten joegen angst in de botten van de toeschouwers, zelfs voordat ze de monsters zelfs maar zagen. In een andere uitvoeringsvorm Invasies van derde wezens (Invasion of the Body Snatchers, 1978) is de regisseur Philip Kaufman met hulp muzikale achtergrond En speciale geluidseffecten, die hij samen met de kunstenaar ontwierp aan Benjamin A. Burtt, creëerde een buitenaardse geboortescène die nog enger werd.
Invasie van derde wezens (Invasie van de Body Snatchers, 1978):
Ook in films is dit te herkennen Johannes Timmerman, die al binnen is Halloween (Halloween, 1978) gebruikte een herkenbare soundtrack die tot stand kwam met behulp van synthesizers. Soortgelijke trends zijn waar te nemen in sommige van zijn andere films, zoals De mist (De mist, 1980) en Aanval op het politiebureau (Aanval op district 13, 1976). In Halloween is ook de camerabeweging te zien, die op rustige wijze de sfeer van de rustige buitenwijken vastlegt en het gevoel geeft dat iemand stiekem meekijkt. Dit wordt afgewisseld met veel shots vanuit het perspectief van de moordenaar, wat een extraatje toevoegt een gevoel van rusteloosheid tijdens het kijken naar een film.
Halloween (Halloween, 1978):
De situatie is precies het tegenovergestelde Naar de achtste passagier (Alien, 1979) Ridley Scott. Deze minimaliseerde het gebruik van muziek en vertrouwde erop fabrieksgeluiden, wat mooi paste bij de scenografie van de film. Tegelijkertijd bracht hij ook met succes het thema stilte over, dat geassocieerd kan worden met het universum, en ook het opvallende promotionele citaat van de film: ”Niemand kan je horen schreeuwen in de ruimte.”
Achtste passagier (Buitenaards wezen, 1979):
Veel films combineren beeld en geluid echter niet op een geheel natuurlijke wijze. Onder de huid (Under the Skin, 2013) is daar een goed voorbeeld van, aangezien hij de regisseur is Jonathan Glazer bij het verschijnen van het mooie Scarlet Johansson volledig verleid kijkers, maar tegelijkertijd begeleidde hij deze beelden met langere frames en ongebruikelijke geluidseffecten, begeleid door de bijzondere muzikale achtergrond van de componist Muizen Levi.
Onder de huid (Onder de huid, 2013):
Al zijn het vaak horrorfilms onderschat, zit in veel films verborgen kunst, dat verder gaat dan goedkope gimmicks zoals die waarbij een kat plotseling voor het gezicht van de hoofdpersoon springt, waardoor zowel hem als de kijker bang worden.
