Je weet alles over steun geven, troosten, hoe je er moet zijn als iemand een schouder nodig heeft om op uit te huilen. Je hebt geleerd goed te luisteren en de problemen van anderen te begrijpen. Je hebt geleerd je tijd, energie en aandacht - met anderen te delen. En nu vraag je je af hoe het komt dat, hoewel je iemand alles hebt gegeven - jezelf, je hart en liefde, het niet genoeg voor hem is. Waarom?
Je geest is een puinhoop. Je weet niet wat je niet goed doet. Hoe, waarom, als je ze alles geeft wat je kunt.
Denk er eens over na, misschien accepteren mensen alleen wat ze nodig hebben in liefde en zijn ze niet bereid meer te accepteren. Misschien niet eens ze weten niet hoe ze liefde moeten beantwoorden, omdat ze niet weten hoe ze het moeten accepteren.
Zal je ooit in staat zijn om iemand precies te geven waar hij om vraagt?
Je zult leren grenzen stellen? En als je jezelf beperkt tot deze grenzen, kun je dan nog zijn wie je bent? Als je niet alles geeft wat je hebt en weet in liefde, wie ben je dan? Voel je je in de steek gelaten als je ergens van binnen voelt dat je niet genoeg geeft?
Het gaat er niet om wat te veel is en wat niet genoeg is, het gaat niet om geven en ontvangen, maar om de verantwoordelijkheid van uitwisseling. Als je alles geeft, bevind je je al snel in de positie om alles te doen - al het emotionele werk te doen, alle liefde en verantwoordelijkheid voor de relatie op je te nemen.
In deze onbalans neemt de ander afstand. Ze is gefrustreerd omdat ze niet kan en kan teruggeven wat jij haar geeft. Hij voelt zich slecht. Jouw geven ontneemt haar op de een of andere manier de verantwoordelijkheid voor haar geven, haar aanwezigheid en haar investering in de relatie. Haar bijdrage aan de relatie. Het lijkt erop dat alleen jij de relatie creëert. Zonder hen.
Grenzen beperken je niet
Grenzen herinneren je eraan dat je verantwoordelijk bent voor bepaalde dingen en dat het na die grens begint andermans verantwoordelijkheid. Ze zijn bedoeld om respect te ontwikkelen voor het vermogen van de ander om verantwoordelijkheid te nemen en het geduld om hen dit in hun eigen tempo en op hun eigen manier te laten doen.
Je weet niet of je het zou volhouden. Is dit de juiste manier. foto: Engin Akyurt / PexelsJe bent gewend om altijd te helpen, om steun en begrip te bieden, om verschillende dingen te doen die het leven van anderen gemakkelijker maken. Op deze manier ontneem je ze echter de ervaring van het verleggen van hun eigen grenzen, van hun eigen verantwoordelijkheid om te investeren in de relatie. Waarom zou je dan moeite doen als je het al doet?
Waarom degenen aan wie je zoveel geeft er niet dankbaar voor zijn
En waarom trekken ze zich terug en distantiëren ze zich in plaats van je te aanbidden? Observeer jezelf en voel je kwetsbaarheid. Je geeft omdat je er zin in hebt. Je voelt hoe moeilijk het voor iemand is en je kunt niet tegen het gevoel dat iemand lijdt, je wilt ze helpen. Als je echter alles voor ze wilt doen, is dit geen echte hulp en ondersteuning. Help hen om te gaan met hun problemen en crises. Je ziet wat deze persoon dwars zit en je weet wat ze moeten doen, maar je kunt het niet voor ze doen, en je kunt ze ook niet dwingen het te doen.
Je moet geduld en vertrouwen hebben, je moet haar alle kans geven om het te proberen. Je moet wachten tot hij je om advies, analyse, begeleiding, hulp vraagt. Als iemand erom vraagt, kan hij het ook accepteren. Niet Hiervoor.
Als je duidelijk voelt dat grenzen je niet tegenhouden, maar je vrijheid geven, zul je opluchting voelen en het gemakkelijker vinden om een goede relatie op te bouwen op basis van geven en nemen.
