"Wat is eenzaamheid? Het is als het gevoel aan de kust te staan en de machtige hemel te zien samensmelten met de eindeloze oceaan." -Haruki Murakami
Zittend bij het raam lijkt het haar dat het hele gewicht van de wereld op haar schouders valt. Hij pakt de telefoon en leest de berichten. Teleurgesteld legt ze het neer. Niemand vraagt haar ooit of het goed met haar gaat. Hij staart verdrietig uit het raam.
Ze controleert altijd mensen, maar niemand lijkt ooit te bedenken dat ze op een gegeven moment misschien hulp nodig heeft. Ze lijkt zo sterk omdat ze er altijd is voor mensen als ze haar nodig hebben.
Maar diep van binnen valt ze uit elkaar en het lijkt haar dat niemand haar zelfs maar opmerkt. Ze heeft hulp nodig, maar er is niemand die haar die kan geven.
Hij reageert niet zo vaak op de berichten die hij krijgt. Hij blijft thuis. Haar leven raakt in afzondering, totdat ze elke dag alleen maar 'sjokt' naar haar werk en terug. Mensen zeggen dat ze haar missen, dat ze haar al tijden niet meer hebben gezien en dat ze online niet meer zo actief is als vroeger, maar niemand vraagt haar of alles goed met haar gaat.
Ze vraagt zich af wat ze verkeerd heeft gedaan. Ze vraagt zich af waarom niemand om haar geeft. Waarom kunnen de mensen die ze in het verleden heeft gecontroleerd, toen ze ze stil en verdrietig vond, haar pijn niet zien?
Hij voelt zich elke dag eenzamer. De muren om haar heen sluiten zich.
Ze dacht dat haar vrienden om haar gaven. Waarom hebben ze haar verlaten? Hij weet in zijn hoofd dat het ze iets kan schelen, maar... Het wordt steeds moeilijker om hem daarvan te overtuigen.
Niemand vraagt haar ooit of het goed met haar gaat.Haar gedachten worden steeds negatiever en ze gelooft er steeds meer in. Het wordt langzaamaan een omhulsel van zichzelf. Het flikkerende licht aan het einde van de tunnel begint te vervagen naarmate hij de hoop verliest.
Diep van binnen weet ze waarom niemand haar vraagt hoe het met haar gaat. Hij weet waarom het niemand iets kan schelen hoe hij is. Het is niet dat het ze niets kan schelen, maar omdat ze haar als een sterk persoon hebben bestempeld, gaan ze ervan uit dat ze alle problemen waarmee ze wordt geconfronteerd, in haar eentje kan oplossen. Ze gaan volledig voorbij aan het feit dat zelfs ‘sterke’ mensen hulp nodig hebben.
Al haar controles op mensen overtuigden hen ervan dat ze alles onder controle had en dat het ook niet nodig was dat ze ooit hulp nodig had. Iedereen gaat er maar vanuit dat het goed is. Ze zeggen: 'Zij, zij niet meer. Zij is sterk. Ze kan alles zelf. Wie anders dan zij.”
Ondertussen worden de dagen donkerder en wordt ze zwakker.
Iedereen heeft wel eens hulp nodig. Het is niet altijd makkelijk om beschikbaar te zijn voor mensen als ze een handje nodig hebben om het hoofd boven water te houden. Het is nog moeilijker als je verdrinkt en er niemand is om je te helpen. Controleer je vrienden, zelfs degenen waarvan je denkt dat ze sterk zijn, dat ze je hulp nooit nodig zullen hebben. Je weet het nooit als je het niet vraagt, toch?
