Lekcja życiowa: Nie bierz wszystkiego do siebie!

Ktoś się złości, gdy deszcz pokrzyżuje im plany. Niebo zrobiło to celowo, pada tylko po to, żeby go zdenerwować. To wina kogoś innego, kto nie słucha prognozy pogody. Chcieli się na nim zemścić za coś. To wina wszystkich za jego zranione uczucia i zakłócenie planów, a on słusznie myśli, że jest zły.

Wszystko wokół niego istnieje tylko w relacji do niego samego, do jego potrzeb, planów i uczuć. Kiedy wszystko jest dobrze, świat jest dobry i życie jest dobre, ale kiedy nie jest, ktoś ma coś przeciwko niemu.

To prosty przykład, który ilustruje, co psychologia definiuje jako przypisywanie celu, i jest oznaką niskiej samooceny i defensywnego sposobu myślenia, który nie prowadzi do rozwiązania problemu.

Nie jesteś celem, zwykle nikt nie chce cię skrzywdzić, sabotować, złościć.

Ktoś, kogo lubisz, nie oddzwania; możesz pomyśleć, że mu na tobie nie zależy. Albo nie czuje się dobrze, albo chce rozwiązać swoje problemy, a twoja obecność mu nie pomoże.

Co myślisz w takich sytuacjach, gdy nie ma bezpośredniej komunikacji? Co cię najbardziej obraża? Co na Ciebie wpływa? Czy reagujesz z powodu ego? Ale później okazuje się, że się myliłeś i że w grę wchodzi coś zupełnie innego.

Jest to sytuacja, która nie została stworzona, aby cię skrzywdzić, ale aby cię tego nauczyć nie zawsze chodzi o ciebie, ani w sensie negatywnym, ani pozytywnym.

Najczęściej czyjeś działania i zachowanie wobec ciebie nie mają nic wspólnego z tobą, ale ze stanem i uczuciami tej osoby oraz jej problemami (z którymi może nie chcieć się zmierzyć).

Kiedy bliska Ci osoba zdaje sobie sprawę, że cierpisz z powodu jej zachowania, przeprasza i oświadcza, że nawet nie pomyślała o tym, żeby Cię skrzywdzić. Ale oni po prostu nie myśleli o twoich uczuciach. Ich umysły były zajęte czymś innym.

I to jest absolutnie prawdziwe! Może to być trochę bolesne, ponieważ bliska Ci osoba nawet nie pomyślała o tym, jak coś, co zrobi lub czego nie zrobi, sprawi, że się poczujesz. Ale podążała za swoimi impulsami i pomysłami lub rozwiązała niektóre problemy.

Zaakceptuj to – prawie nikt nie myśli o Tobie tak, jak myśli o sobie i jak sobie ze sobą radzi.

Kiedy cię czymś ranią, tak naprawdę wcale nie próbują cię skrzywdzić, walczą z czymś w sobie. Kiedy wątpią, nie wątpią w twoje umiejętności, ale reagują z tej części siebie (wypartej), w której sami nie byli w stanie zrobić czegoś, czego chcieli.

Jest wielu ludzi z brakiem empatii i zrozumienia, którzy nawet nie próbują myśleć i widzieć pod powierzchnią, a jedynie wyświetlają obraz, który mają na powierzchni swojego umysłu.

Naucz się przestać brać wszystko do siebie. Ponownie rozważ sytuację, w której minie ładunek emocjonalny.

Postaraj się zrozumieć, że każdy istnieje we własnej rzeczywistości, ma swój sposób myślenia i rozumienia. Staraj się pogłębić swoje zrozumienie i poszerzyć swoją perspektywę.

Kiedy zdasz sobie sprawę, że świat nie kręci się tylko wokół ciebie, masz moc, by żyć swoim życiem.