Toen ik voor het eerst verliefd in de ogen van mijn partner keek, dacht ik dat ik alle kleuren van de regenboog erin zag, en toen dacht ik even dat ik er maar één zag - de kleur van de liefde. Vijf jaar later kan deze kleur niet meer alleen met de ogen worden gedetecteerd, maar met elke cel van mijn wezen, met elke ademhaling die ik 's ochtends naast hem neem.
Liefde na vijf jaar het is niet langer die eerste, hunkerende, brandende liefde. Geen vonken meer die je op de zenuwen werken en je de hele nacht wakker houden. Het is iets veel diepers, subtieler, maar nog krachtiger. Dit is volwassen liefde.
Zoals de wijze schrijver Antoine de Saint-Exupéry ooit zei: “Liefhebben is niet naar elkaar kijken, maar samen dezelfde kant op kijken.'Dit is wat daarna vijf jaar je snapt het echt. Liefde is meer dan alleen een gepassioneerde zoektocht naar plezier in de omhelzing van een ander, het is ook een gedeeld leven, een gedeelde droom, een gemeenschappelijke richting, zelfs als je op verschillende paden bent.
Ik herinner me graag die anekdote toen we besloten om midden in de zomer in de bergen te gaan wandelen. Het was een klim die voor hem goed te doen was, maar voor mij was het een echte uitdaging. Toen ik struikelde, moe en op de rand van wanhoop, wendde hij zich tot mij, stak zijn hand uit en zei: "We gaan niet naar de top, maar om deze dag samen door te brengen." Het maakt niet uit hoe snel we gaan, het is belangrijk dat we samen gaan." Het was een les die mijn begrip van liefde en onze relatie vorm gaf.
In deze vijf jaar Ik heb geleerd dat liefde soms stil is. Het gaat niet altijd om grote gebaren, spectaculaire geschenken of hartstochtelijke knuffels. Soms is liefde wanneer iemand je helpt met afwassen na een lange dag, wanneer ze voor je klaarmaken koffie precies zo, zoals jij dat het liefste doet, of in het feit dat hij tijdens een wandeling je hand vastpakt en je vertelt hoeveel hij van je houdt.
Ik heb ook geleerd dat liefde werk kost. Het is niet altijd gemakkelijk. Soms moet je compromissen sluiten, soms moet je een fout toegeven, soms moet je praten over moeilijke dingen. Maar het is dit werk, deze inspanning, die de liefde ook zo bijzonder maakt. Elk moment dat we samen doorbrengen, elke stap die we samen zetten, verdiept deze band tussen ons.
Volwassen liefde is zo diep als de oceaan, zo oneindig als het universum, en verrast me constant met de nieuwe diepten en dimensies die het kan bereiken. Na vijf jaar landde de liefde. Het is niet langer die turbulente, vluchtige kracht. Het is sterk, stabiel, het is als een huis, waarin ik keer op keer graag beland. Liefde na vijf jaar is vrede. Het is een schuilplaats. Het is huiselijkheid. Het is loyaliteit. Het is weten dat er iemand aan je zijde is die onvoorwaardelijk van je houdt, wat het leven je ook brengt.
En geloof me, ik zou niet anders willen.
