Moeilijkheden die we niet gedurende het hele leven verwerken, kunnen ook leiden tot relatieproblemen.
Relatieproblemen – zoals relatieconflicten – kunnen het resultaat zijn van een verdediging tegen de onaangename gevoelens die ons overweldigen. Of het nu verdriet, eenzaamheid,... is. Hoe vaak laten we deze ontberingen ons ervan weerhouden om authentiek te verbinden?
Op de website van Psychology Today publiceerden ze een diepgaand artikel over hoe de ontberingen die we gedurende het hele leven doorstaan, kunnen bijdragen aan problemen in relaties. Elke persoon brengt zijn eigen percepties, interpretaties en vervormingen in de relatie. Deze zijn vaak gebaseerd op onopgeloste ontberingen of problemen trauma’s uit het verleden. Hierdoor hebben deze ook invloed op ons heden. Er zijn veel manieren waarop onopgeloste trauma’s, vaak verborgen, onze relaties kunnen vormgeven.
We projecteren vaak het verleden op het heden. De meesten van ons zijn zich hier slechts gedeeltelijk van bewust, maar ontwikkelingservaringen bepalen hoe we het heden begrijpen, hoe we denken over relaties en onszelf, wat we onszelf toestaan te denken en voelen, enz. Onbewust wordt onze perceptie van wat er gebeurt gevormd op basis van verwachtingen en ervaringen uit het verleden. Mensen die het met ons eens zijn, worden geïdealiseerd en tot ons aangetrokken, terwijl degenen die vragen stellen en ons uitdagen, we niet altijd in de buurt willen hebben.
Mensen kunnen herkenningsproblemen hebben omdat we het verleden niet van het heden kunnen scheiden. Een deel van het verdedigingssysteem is dat we ons niet bewust zijn van wat we doen. Het besef van de vaak verborgen verdedigingsprocessen die ten koste van alles de veiligheid moeten handhaven, gaat vaak gepaard met angst voor destabilisatie of onzekerheid over de vraag of verandering mogelijk is.
Relatieproblemen en zelfidentiteit
Het projecteren op anderen bespaart ons de uitdaging en moeilijkheid van zelfherkenning. We ontdoen ons van onaangename delen van de stoel door ze naar anderen te verplaatsen, waardoor mogelijke verwarring over goed en slecht wordt 'opgelost'. Daardoor kunnen we alles als goed of slecht waarnemen, terwijl we ons niet realiseren dat niets alleen maar zwart is en niets alleen maar wit. De werkelijkheid is vaak complex en vereist een complex raamwerk en vermogen tot contemplatieve ervaring.
“Het disfunctioneren in het heden zal blijven bestaan totdat kwesties uit het verleden en het heden stukje bij beetje en integraal worden aangepakt. Disfunctionele acties, patronen van schuld en pijn gebaseerd op projectie en verdeeldheid zullen alleen verdwijnen als we verleden en toekomst scheiden, wat op dreiging gebaseerd is en traumagerelateerd is en wat niet. De enige manier om iemand echt te leren kennen is na verloop van tijd. Als we niet vertragen en alle kanten van onszelf opvangen, zullen we niet constructief over dingen nadenken en geen ruimte laten voor emoties om ons te leiden. Het kan enige tijd duren voordat emoties naar boven komen, vooral als we gevoelens als gevolg van trauma hebben vermeden of volledig verdoofd zijn”, besluit psychiater Dr. Hilary Brenner Grant.
